#9 Noc z zaskakującym zakończeniem

– Masz na dzisiejszy wieczór jakieś plany? – zagadnął mnie Lucas, kiedy napotkał mnie na korytarzu w trakcie przerwy. Zanim zdążyłem odpowiedzieć, chłopak machnął ręką i kontynuował: – Zresztą, nie obchodzi mnie to. Anna ma urodziny i idziemy świętować do najpopularniejszego klubu w mieście – oznajmił z szerokim uśmiechem. 

Westchnąłem ciężko, zerkając na przyjaciela ukradkiem. Poprawiłem plecak na ramieniu, nie wiedząc, co mu odpowiedzieć. Przez ostatnie kilka dni nie miałem ochoty ani na zabawę, ani na rozmowę z kimkolwiek. Krótko mówiąc, nie miałem ochoty na nic. Wciąż czułem wiszącą nade mną groźbę od Erica. Kończył mi się czas na zdobycie kasy, a ja wciąż nic z tym tematem nie zrobiłem. Męczyło mnie życie w niepokoju i martwienia się o problemy z przeszłości.

Chciałeś być dorosły, to teraz masz – przypomniała mi moja podświadomość.

Jestem za młody, aby tak się przejmować i mieć tyle zmartwień, prawda? Do diabła, mam dopiero siedemnaście lat – pomyślałem, kiedy w mojej głowie pojawiła się nowa myśl. Czułem się tak, jakby na jednym ramieniu siedział mi diabeł, a na drugim anioł. Oboje proponowały mi różne wyjścia z sytuacji. Tak jak się często w przeszłości zdarzało, poszedłem za radą diabła.

– W sumie to czemu nie – powiedziałem, a Lucas uśmiechnął się, o ile to możliwe, jeszcze szerzej i przybił mi piątkę. 

– Super! Spotkajmy się o 23 pod klubem. Adres wyślę ci esemesem. Do zobaczenia! – powiedział na odchodne i oddalił się szybkim krokiem. 

Oblizałem zaschnięte wargi i przeczesałem dłonią włosy. Mimowolnie na moje usta wkradł się delikatny uśmiech, a serce zabiło mocniej z podekscytowania. Czas zabawić się tak jak za dawnych czasów – pomyślałem. 

 ~*~

Zabawa trwała od niecałych dwóch godzin. Większość zebranych była już mocno pijana, zaczynali mówić za dużo, wypowiadając na głos pikantne sekrety i słodkie tajemnice. Krótko mówiąc, nastał czas, gdy ludzie zaczynali robić głupstwa. 

– Zdrowie Anny! – powiedział ktoś spośród zebranych, unosząc szklankę wypełnioną alkoholem. 

Wszyscy odpowiedzieli chórem, a ja za jednym razem wypiłem zawartość kieliszka stojącego przede mną. Nawet się nie skrzywiłem. Z powodu wcześniej wypitego alkoholu, jego gorycz już dawno przestała mi przeszkadzać. Wiedziałem, że jutro będę tego żałował, ale w tym momencie ta myśl mało mnie obchodziła.

Siedziałem w otoczeniu bliskich przyjaciół Anny, Daniela i Lucasa. Okazali się być naprawdę sympatyczni i żałowałem, że żadna z tych osób nie była uczniem naszego liceum. Byli to w większości znajomi z klubu tanecznego, do którego należała Anna, oraz kumple z kapeli Daniela. Owszem, miał własną kapelę i z tego, co dziś usłyszałem od innych, grali naprawdę dobrze. Z niecierpliwością wyczekiwałem, aby zobaczyć ich występ.

Zerknąłem na dziewczynę, która siedziała obok mnie i co jakiś czas dyskretnie spoglądała w moją stronę. Myślała, że nie widzę, jednak myliła się. Czasami mnie zagadywała, jednak wcześniej lekko ją zbywałem, wciąż nie mogąc pozbyć się z głowy Isobel, która, jak na złość, nie wiedzieć dlaczego, tkwiła uparcie w moich myślach. Teraz, gdy mój umysł nareszcie został przyćmiony, mogłem zabrać się do roboty. 

Delikatnie dotknąłem dłonią odsłoniętego ramienia dziewczyny, która momentalnie odwróciła się do mnie, a kosmyki jej blond włosów musnęły moją twarz. Uśmiechnąłem się leniwie w jej stronę, na co Lydia, bo tak miała na imię, odpowiedziała mi tym samym. 

Jak się okazało, Lydia to jedna z bliskich przyjaciółek Anny. Miała przyjazne, bardzo wyraziście zielone oczy i pełne usta. Była naprawdę śliczna, jednak nie dorównywała urodą Isobel. 

W chwili, gdy ta myśl pojawiła się w mojej głowie, zacisnąłem dłonie w pięści i przekląłem pod nosem, kręcąc głową. Owszem, Isobel była piękna, ale to nie powód, abym myślał o niej w takim momencie. Lydia zmarszczyła brwi na moje zachowanie, a ja momentalnie odzyskałem rezon i uśmiechnąłem się do niej leniwie.

– Chcesz zatańczyć? – spytałem, składając pocałunek na jej szyi. Mimo, że nie widziałem jej twarzy, czułem, że dziewczyna się uśmiecha. Bez słowa wstała, gdy odsunąłem się od niej delikatnie. 

Widząc jej poczynania, poszedłem jej śladem i po chwili znaleźliśmy się na parkiecie. Nie mogę powiedzieć, że tańczyliśmy w rytm muzyki, bo utwór nie miał określonego rytmu, to po pierwsze, a po drugie oboje byliśmy zbyt pijani, aby koncentrować się na tego typu rzeczach. 

Położyłem dłoń na talii dziewczyny, obracając ją tyłem do siebie, tak, że jej plecy przyciśnięte były do mojej piersi. Głowę oparła o ramię, dając mi wolny dostęp do swojej szyi i odsłoniętych obojczyków. Jej biodra poruszały się zmysłowo. Musiałem przyznać, Lydia naprawdę umiała się ruszać. 

Powietrze nad nami było gorące, przesiąknięte erotyzmem i namiętnością młodych ludzi, którzy chcieli choć na jedną noc zapomnieć o wszystkim, co czeka ich na zewnątrz klubu. 

Prowadziliśmy swój taniec przez kilka długich minut, dokładnie badając w leniwym tempie   każdy skrawek naszych ciał. Spod wpół przymkniętych powiek widziałem teraz twarz Lydii zwróconą w moją stronę. Jej wargi były rozchylone, lśniąc kuszącą czerwienią. Nachyliłem się w jej stronę, przyciągając ją, o ile to możliwe, jeszcze bliżej siebie. 

Niespodziewanie znieruchomiałem, dostrzegając znajomą postać tuż za plecami dziewczyny. Zanim zdążyłem wykonać jakikolwiek ruch, ciemnowłosa podeszła bliżej i chwyciła Lydię za ramię, odwracając ją przodem do siebie.

– Znikaj stąd – poleciła Isobel, patrząc na blondynkę twardym wzrokiem.

Skołowana Lydia spojrzała najpierw na Isobel, a następnie na mnie. Kiedy nie doczekała się żadnej reakcji z mojej strony, znów przeniosła wzrok na Isobel. 

– Co? Kim ty w ogóle jesteś? – spytała obronnym tonem.

Isobel prychnęła i uniosła brew zniecierpliwiona.

– Nie lubię się powtarzać. Znikaj. Stąd – powiedziała zniecierpliwiona. 

Doskonale widziałem, że robiła wszystko, co w jej mocy, aby utrzymac nerwy na wodzy. 

Oburzona Lydia prychnęła i, rzuciwszy Isobel mordercze spojrzenie, znów zerknęła na mnie z nieodgadnionym wyrazem twarzy. Delikatnie kiwnąłem, dając jej do zrozumienia, że lepiej będzie, jeśli zniknie Isobel z pola widzenia. Lydia pokręciła głową i oddaliła się szybkim krokiem.

– Zwariowałaś?! Co ty sobie wyobrażasz, Isobel? – warknąłem, patrząc na dziewczynę, która powoli zbliżyła się do mnie. 

Wystarczyło mi jedno dłuższe spojrzenie na jej twarz, aby stwierdzić, że ona również znajdowała się pod wpływem alkoholu. Jej policzki były zaróżowione, włosy bardziej zmierzwione niż zwykle, a oczy delikatnie zaczerwienione. Mimo to i tak wyglądała zjawiskowo.

– Nie mogłam znieść widoku ciebie z tą dziewczyną – powiedziała, zarzucając mi ręce na szyję. 

Spojrzałem na nią skołowany i lekko onieśmielony. Przez chwilę miałem wrażenie, że Isobel była równie zaskoczona swoimi słowami jak ja.

– Skąd taka nagła zmiana zdania? Czyżbyś była zazdrosna? – spytałem, nachylając się do jej ucha, odruchowo kładąc dłonie na jej biodrach.

– Ja? Nigdy – zaprzeczyła gwałtownie, prychając i wymykając się od odpowiedzi na pierwsze pytanie, jakie zadałem.

– Ani trochę? – spytałem, odgarniając włosy z jej twarzy i przybliżając usta do jej szyi.

Delikatnie dmuchnąłem w odsłoniętą skórę, a następnie przesunąłem opuszkiem palców po jej obojczykach, wprawiając ciało dziewczyny w delikatne drżenie.

– Ani trochę – powiedziała słabym głosem. 

– Kłamiesz – powiedziałem z uśmiechem na ustach, odsuwając twarz od jej skóry. 

Isobel przeniosła na mnie zamglony wzrok.

– Może – przyznała, sunąc dłonią po moim torsie. 

Niespodziewanie jej ciało znalazło się niebezpiecznie blisko mnie, a serce zabiło mi szybciej. Nie mogłem nic poradzić na to, jak zareagowałem, czując bliskość Isobel. 

Przeniosłem dłonie na jej pośladki i uśmiechnąłem się delikatnie, widząc, jak brunetka wydaje z siebie cichy jęk zaskoczenia. Przybliżyłem swoją twarz do jej i byłem tak blisko, że mogłem policzyć piegi na nosie i policzkach dziewczyny. 

– Nie powinniśmy tego robić – powiedziałem, błądząc wzrokiem po jej twarzy, jednak przed oczami wciąż miałem jej rozchylone wargi, które wręcz prosiły się o pocałunek.

– Zdecydowanie – odpowiedziała na wydechu, przełykając ślinę na widok mojego intensywnego spojrzenia.

– Tak… – przyznałem cicho i niewiele więcej myśląc, chwyciłem dłonią za jej podbródek, uwalniając wargę dziewczyny spomiędzy zębów, i pocałowałem ją w usta.

I, o mój Boże, mimo że byłem pijany, to był najcudowniejszy pocałunek w moim życiu. I nie jedyny tego wieczora.

 ~*~

Gwałtownym ruchem zatrzasnąłem drzwi wejściowe od domu, przyciągając do siebie Isobel i całując ją namiętnie w usta. Plecy dziewczyny napierały na drzwi, a jej dłonie oplotły mnie ciasno wokół szyi. Stanęła na palcach, zanurzając jedną dłoń w moich włosach, delikatnie za nie ciągnąc. Warknąłem gardłowo, podnosząc ją. Nogi Isobel od razu owinęły się wokół mnie. Zrobiłem kilka kroków w stronę swojej sypialni. Byłem z siebie dumny, że utrzymuję się na nogach i jestem w stanie dzielnie dotrzeć do łóżka, trzymając ciało Isobel i jednocześnie ją całując.

Nie myślałem jasno. Nie zastanawiałem się w tamtym momencie nad konsekwencjami tego, co robiłem. Nie sądziłem, że byłbym w stanie w taki sposób dotykać i całować Isobel. Myślałem, że jej nienawidzę. Myślałem, że się nią brzydzę. Tymczasem czułem się tak, jakby ktoś wcisnął jakiś przełącznik w moim sercu. Bo poczułem tak nagłą falę emocji, że cudem nad sobą panowałem. Pragnąłem jej tak bardzo, że nie wiedziałem, co się ze mną działo. 

Isobel opadła na materac, a ja ściągnąłem przez głowę ciemną koszulę, którą miałem tego wieczora na sobie. Zsunąłem buty ze stóp, nie zapominając o skarpetkach, i nachyliłem się nad Isobel, odszukując dłońmi zapięcie jej sukienki. Zsunąłem ją z ciała dziewczyny, ukazując Isobel w samej bieliźnie. 

Ucałowałem skórę na jej obojczyku, powoli zjeżdżając ustami coraz niżej. Dłonie krążyły po jej gładkich nogach, sprawnie omijając wewnętrzną stronę ud. Chciałem się z nią podrażnić. Jej skóra była niesamowicie miękka i rozgrzana. Spomiędzy warg ciemnowłosej wydobywały się ciche westchnienia. Kiedy spojrzałem na nią, miałem wrażenie, że widziałem kogoś zupełnie innego. Włosy rozrzucone były na poduszce, a twarz Isobel wyglądała całkiem inaczej niż zazwyczaj.

W chwili, gdy zauważyła, że jej się przyglądam, przyciągnęła mnie do siebie i złączyła nasze usta w pocałunku, jednocześnie swoimi małymi dłońmi zaczęła mocować się z paskiem od moich spodni. Odsunąłem się od niej odrobinę, uśmiechając się leniwie, i sam pozbyłem się resztek odzienia, zostając jedynie w bokserkach.

Dłonie dziewczyny przesunęły się powoli po mojej klatce piersiowej, a jej oczy uważnie obserwowały mnie spod ciemnych rzęs. Położyłem dłoń na jej udach, obniżając twarz i zaczynając całować Isobel po brzuchu. Musnąłem ustami lamówkę jej koronkowych majtek, jednak nie podjąłem żadnych działań, aby się ich pozbyć. Słysząc głośny oddech dziewczyny i widzą jej niezadowolony wyraz twarzy, wywnioskowałem, że zaczynała się niecierpliwić. 

Chwyciła mnie nagle za ramiona, podpierając się nieco, a następnie pchnęła mnie do tyłu, sprawiając, że opadłem plecami na materac. Spojrzałem na nią zdziwiony, kiedy usiadła na mnie okrakiem, poruszając się zmysłowo na mojej męskości. Zaczerpnąłem powietrza, wydając z siebie jęk zaskoczenia. Twarz dziewczyny przybliżyła się do mojej, a długie pasma ciemnych włosów połaskotały mnie w pierś.

– Dość tej gry wstępnej, Charlie – powiedziała władczym tonem, muskając ustami moje wargi. 

Uśmiechnąłem się w trakcie pocałunku i wplotłem dłoń w jej włosy, odsuwając ją delikatnie od siebie.

– Jak sobie życzysz – wyszeptałem i szybkim ruchem pozbyłem się jej stanika, chwytając w dłonie okrągłe piersi.

Jej oddech stał się ciężki. Słyszałem to bardzo wyraźnie, ponieważ usta Isobel znajdowały się tuż przy moim uchu. Jej biodra wciąż się poruszały, doprowadzając mnie do szaleństwa. Nie mogąc dłużej wytrzymać, ściągnąłem ostatni element jej garderoby, a następnie własne bokserki. 

Przyciągnąłem ją bliżej do siebie, łącząc nasze usta w namiętnym i gwałtownym pocałunku. Nasze dłonie prowadziły szaleńczą wędrówkę przez rozgrzane ciała. Nieświadomie wciąż walczyliśmy z narastającym pożądaniem, jednak w ostatecznym rozrachunku polegliśmy oboje, nie będąc w stanie wygrać z własnymi słabościami. 

~*~

To jest rozdział, na który tak wiele z was czekało. Dość przełomowy, owszem. Ale nie myślcie sobie, że teraz będzie wszystko ładnie, pięknie. Wiem, że to zbliżenie między nimi jest nagłe, ale to efekt zamierzony. :) Wszystko wyjaśni się później.

Jak wam mijają święta? Co prawda to ostatni dzień, ale one wciąż trwają. Mi minęły tak szybko, że szok. Całymi dniami się opierdzielam, spędzam czas z rodzinką i ogólnie wypoczywam. Bardzo mi tego brakowało. 

Następnym razem zobaczymy się po nowym roku. W okolicach 4 stycznia. Także od razu chciałabym wam życzyć pijanego i szalonego sylwestra, dużo pomyślności w nowym roku i mnóstwo  radości. No i żebyście wciąż czytali moje wypociny, bo wsparcie od was jest czymś naprawdę cudownym. ♥

Kto jeszcze nie widział, to zapraszam na ŚWIĄTECZNY ONE SHOT! 

UWAGA! Mogłabym was prosić, abyście zrobili mi taki spóźniony świąteczny prezent i żeby każdy z was zostawił po sobie komentarz? Byłoby naprawdę super. Z góry dziękuję z całego serducha! ♥